Pracownik,
którego rozkład czasu pracy obejmuje w każdej dobie co najmniej 3
godziny pracy w porze nocnej lub którego co najmniej 1/4 czasu pracy w
okresie rozliczeniowym przypada na porę nocną, jest pracującym w nocy (pojęcie wprowadzone w ślad za dyrektywą 2003/88) Czas pracy pracującego w nocy
nie może przekraczać 8 godzin na dobę, jeżeli wykonuje prace szczególnie
niebezpieczne albo związane z dużym wysiłkiem fizycznym lub umysłowym. Wykaz prac, o których mowa powyżej określa pracodawca w porozumieniu z zakładową organizacją związkową, a
jeżeli u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - z
przedstawicielami pracowników wybranymi w trybie przyjętym u danego
pracodawcy, oraz po zasięgnięciu opinii lekarza sprawującego
profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, uwzględniając
konieczność zapewnienia bezpieczeństwa pracy jak również ochrony zdrowia
pracowników.
Powyższe ograniczenie czasowe nie dotyczy:
1) pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy,
2) przypadków
konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub
zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii.
Pracownikowi
wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia
za każdą godzinę pracy przypadającą w porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej
wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na
podstawie odrębnych przepisów. W stosunku do pracowników
wykonujących pracę w porze nocnej stale poza zakładem pracy dodatek o
którym mowa, może być zastąpiony ryczałtem, którego wysokość
odpowiada przewidywanemu wymiarowi pracy w porze nocnej. Źródło: Kodeks pracy - ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. z późniejszymi zmianami.